The Confrontation

After mustering enough courage, my godmother finally confronted her husband why he went on a date with another woman on the Valentine’s day. All uncle Lucio could say, “you’ve starved me and I need someone to satisfy my sexual needs.” Instead of admitting his mistakes and ask forgiveness, uncle Lucio still had the courage to justify his immoral acts.

Out of outrage, godmother told him they should not share the same bed again. “You have to understand I am sick, I am not physically fit for sex,” she told the husband. But uncle Lucio gave more weight to the satisfaction of his physical needs rather than understanding the condition of his wife.

Anong Klaseng Asawa Meron Ka?

“For 13 years ay pinagluluko mo ako Lucio, hindi ka naging matapat sa akin. Kung sino-sinong mga babae ang iyong pinatulan. Sa loob nang mahabang panahon na iyan ay akong mag-isa ang nagtaguyod sa pangangailangan ng pamilya. Ni wala ka man lang naiabot na pera bilang para sa mga gastosin. Pagod na ako Lucio, kailangan ay magtrabaho ka naman, dapat ikaw ang nagtataguyod ng ating pamilya hindi ako. May sakit na nga ako ay nagtatrabaho pa para lamang may pambili ako ng gamot at pati na rin sa aking pang-chemo.”

Iyan ang mga binitiwang salita ni ninang nang kanyang konprontahin ang tito Lucio. Walang imik ang tito Lucio. Manhid na siya sa mga ganitong usapan. Matagal na siyang pabigat sa kanilang tahanan. Nang nakapagtrabaho siya sa ibang bansa, ni wala man lang siyang naibigay para sa kanyang pamilya. Ginastosan pa nga ng ninang para makapunta siya ng America. Pinalad naman siyang nagkaroon ng trabaho doon. Pagkakataon na sanang magkaroon siya ng green card para makuha naman niya ang ninang at ang iba pa nilang anak ngunit binale wala lang niya ang pagkakataon. Mas binigyan pa nga niya ng prayoridad ang kanyang mga luho at mga kaibigan. In short wala ngang nangyari sa kanya. Umuwi siya para maging pabigat muli sa kanyang asawa.

Unang tanong ng ninang kay tito Lucio, “alam mo ba kung bakit ako galit sa iyo?”

“Hindi nga, ano ba ang ikinagagalit mo sa akin,” ang sagot naman ni tito Lucio.

“Kasi niloloko mo ako, kinakaliwa mo ako hayop ka.”

Umiling lang ang tito Lucio. “Kasi ikaw e, kung gusto ko tinatabig mo ako.”

“Papaano may malubha nga akong sakit, hindi mo ba ako naiintindihan? Ano ba ang gusto mo, pagpaparaosan mo lang ako?” Ito ang naging tugon naman ng ninang sa kanya.

Pero humirit pa rin ang tito Lucio, “kaya nga intindihin mo rin ang aking pangangailangan. Huwag mo akong basta-basta husgahan na lang.”

Hindi makapaniwala ang ninang sa kanyang narinig. Hindi niya malaman kung nangangatuwiran lang ang asawa o talagan manhid na ito.

“Bakit ka pa umuwi ng Pilipinas kung ang iyong gagawin lang ay  upang kaliwain ako? Hindi mo ba naisip kung gaano kaselan ang aking kalagayan ngayon, hindi ka ba naawa sa akin na kahit ako ay may sakit ako pa rin ang nagpapakain sa iyo,” ang mga masasakit na salita na binitawan ng ninang.

Walang maisagot ang tito Lucio. Nanahimik na lang siya.

“Magmula ngayon ay maghihiwalay na tayo ng tulugan at nandidiri ako sa iyo.”

Wala nang masabi pa ang ninang at wala na ring maisagot pa ang tito Lucio; isang nakakabinging katahimikaan ang namagitan sa kanila.